Bert Peters – 50 Jaar Lid Van De G.G.C

50 jaar lid van de Gelderse Grasparkieten Club

Dit jaar is het 50 jaar geleden dat Bert Peters lid werd van de Gelderse Grasparkieten Club (GGC). In een kort interview vertelt Bert hoe het allemaal begon.

Een jeugd tussen de vogels

Bert werd geboren op het platteland, in het dorp Brummen. Het vogelvirus zit diep in de genen van de familie Peters. Opa Peters, boer van beroep, keek tijdens het werk op het land vaker omhoog naar de vogels dan naar het gewas. Rondom het huis stonden hokken voor konijnen, kippen en duiven.

Toen Berts vader bij een kameraad een gezelschapsvolière met tropische vogels zag, werd er thuis al snel ook een volière gebouwd. De vogels werden aangeschaft bij kwekers uit het dorp, leden van vogelvereniging De Edelzanger.

De eerste successen

Bert werd lid van De Edelzanger en werd aangemoedigd om als jeugdlid deel te nemen aan de tentoonstelling in het plaatselijke café. In 1970 behaalde hij zijn eerste medaille: een derde plaats in de vrije klasse.

Het enthousiasme groeide en al snel ging de meeste interesse uit naar Engelse grasparkieten. Het bekende boek van Beckman werd aangeschaft en lag als een soort bijbel naast het bed. Er werd een extra hok gebouwd met broedkooien, gevolgd door meerdere verbouwingen en uitbreidingen.

Samen kweken en leren

Dit alles gebeurde samen met kameraden en met broer Gerard, die eveneens besmet raakte met het grasparkietenvirus. De eerste Engelse grasparkieten werden aangeschaft bij Marinus Jansen, plaatsgenoot en landelijk bekend kweker. Marinus nam Bert ook mee naar bijeenkomsten van de GGC en de NPC.

Tijdens een tentoonstelling in 1972 meldde Bert zich aan als jeugdlid van de GGC, met ingang van 1 januari 1973. Vanaf dat moment kwam hij in contact met meerdere lokale kwekers, onder andere Straalman en Nagel uit Dieren en Mulder en Westhof uit Loenen — allemaal op (brom)fietsafstand.

Op de bromfiets naar kwaliteit

Op de bromfiets werd ook een mooi koppel grasparkieten opgehaald bij Marinus Jansen. Enthousiast en blij ging Bert naar huis, tot het onderweg misging: het doosje viel op de grond en kwam onder het achterwiel van de bromfiets terecht. Eén vogel minder.

Engeland: het Mekka van de grasparkietensport

Kort daarna werd de blik verder gericht. Een reis naar het ‘Mekka’ van de grasparkietensport werd geboekt: samen met Frits Hulshof naar Londen, voor de show van Cage and Aviary Birds in Alexandra Palace (Ally Pally).

Daar vielen Bert grasparkieten op met een prachtig type, diepe kleur en fraaie tekening — allemaal van dezelfde kweker: Charlie Humphries. Toen Bert iemand aansprak die net zo enthousiast was over deze vogels, bleek dat Charlie zelf te zijn. Het eerste contact was gelegd.

Bezoek aan Charlie Humphries

Er werd een afspraak gemaakt om hem te bezoeken. Charlie voelde zich vereerd dat twee buitenlanders de moeite namen om langs te komen. Voorzichtig werd gevraagd of ze mochten blijven overnachten, omdat ze geen idee hadden hoe ver het reizen was. Charlie keek zijn vrouw aan, die haar hoofd schudde: twee onbekende, langharige, besnorde jongemannen neem je niet zomaar in huis. Dat zou in latere jaren overigens veranderen.

Gelukkig bleek de afstand vanaf het centrum van Londen slechts vijftien minuten met de trein. Een geplande afspraak met Mrs. Kirby Mason werd geannuleerd; Devon bleek toch nog te ver vanaf Londen.

De eerste Engelse aanwinsten

Bij Charlie werd een koppel aangeschaft. Terug in het hotel werden de vogels uit het doosje gehaald en tijdelijk ondergebracht in de lade van het nachtkastje. De volgende dag volgde een zoektocht naar een dierenwinkel voor een kooi en naar een dierenarts voor een gezondheidsverklaring voor de douane.

De grijsgroene pop haalde helaas de broedkooi niet. Nadat zij zich tegoed had gedaan aan te veel bladeren van een vlierstruik, overleefde zij de daaropvolgende dunne ontlasting niet. De grijsgroene opaline cinnamon man bleef nog jarenlang op het hok en kreeg de bijnaam ‘Charlie’.

Jaarlijkse overtochten en nieuwe lijnen

In de jaren daarna werd jaarlijks de overtocht naar Engeland gemaakt, steeds met een bezoek aan de show en aan Charlie. Ondertussen was ook broer Gerard in Engeland geweest en had hij een stam opgebouwd met vogels van kweker Brian Savory. Door het combineren van beide lijnen ontstond de bekende ‘Peters-bloedlijn’.

Hoogtepunten en kampioenschappen

Onder de naam Gebroeders Peters groeide deze combinatie uit tot een van de meest succesvolle NPC-kwekers op de shows. Waar het ooit begon met een derde plaats in de vrije klasse, eindigde het in een prijzenkast vol bekers en medailles.

Hoogtepunten waren onder andere vijf keer winnaar van de NPC-clubshow, vele generale kampioenen op NPC-regioshows, goud, zilver en brons op het COM-wereldkampioenschap en meerdere kampioenen op de AZ-Europashow in Karlsruhe. In het jubileumboek van de GGC zijn hiervan veel verslagen en foto’s terug te vinden.

Meer dan alleen prijzen

Naast deze successen zijn vooral ook de onderlinge vriendschap binnen de GGC, de vele uren van gedachtewisseling tijdens clubavonden en shows, de hokbezoeken en de vele contacten bepalend geweest voor een prachtige beleving van de passie voor grasparkieten.

En last but not least: het genieten van de grasparkieten op het hok zelf.